əmmə

1.

is. <ər.> klas. Bibi. Aya, onlar deyil idi ki, analarını, bacılarını və qızlarını və əmmələrini və xalələrini nikah edərdilər. M. F. A.. <Pəricahan xanım:> Biçarə əmməm şam kimi əriyir. S. S. A..

2.

«Əmmək»dən f. is.